Het viel eens hemels douwe
Al in een maechdekijn.
Ten was nye beter vrouwe
Dat dede een kindekijn
Dat van haer wert gebhoren
Ende si bleef maghet fijn
O maghet uutvercoren,
Lof moet u altoos sijn

Die maghet ghinc mint kinde,
Gheen swaer heyt en ginc haer an.
Als Joseph dat versinde
Die goede rechtveerdige man
Hi dacht: 'Ick wilse laten,
Ick en ben die vader niet
Ende trecken mijnder straten
Eer mi meer scanden geschiet.'

Al van des hemels throne
Sprac hem die enghel an:
‘O Joseph Davids sone,
O weerde salighe man,
Blijft alle beyde te gader
This boven natueren cracht
Dat God almachtich vader
In haer dus heeft gewracht.’

Corts daer na is comen
Een keyserlijck ghebot
Dat niemand uutghenomen
Hi en quame sonder spot
Van daer hi waer gheboren
Ende brachte sijn tribuyt.
Dat dede men daer horen
Ende roepen over luyt.

Maria en Joseph mede
Quamen te Bethleem waert,
Want dat was Josephs stede
Als ons de scrifture verclaert.
Sij en mochten nergens inne,
Men wijsdese altijt voort
Die hemelsche coninginne
En was daer niet ghehoort.

Int velt so hebben si vonden
Een huys seer dinne ghedaect,
Binnen so corten stonden
Hebben si daer logijs ghemaect.
Daer wert die maghet moeder
Al sonder wee oft sonder pijn,
Van smenschen sone een broeder,
Hoe mocht hi ons naerder sijn?

Uut moederliker minnen
Leyde si hem op haren schoot,
Haer herte verblide binnen,
Dat dede sijn mondeken root.
Si custe hem aen sijn wangen,
Hi suchte menichfout,
Daer hi quam sijn ghevanghen
Verlossen ionck ende out.

Maria suyver fonteyne
Daer God sijn ruste aen nam,
Bidt voer ons al ghemeyne
Ende versoent dat godlijck lam,
So dat wij moeten gheraken
Met hem int soete dal,
Daer vruecht is boven maten
Die eewelijck dueren sal.