De remmen die knarsen, de trein aan't station,
't Is altijd dezelfde die wacht aan't perron,
Als Leuvensgezel en ook mijn bondgenoot
Wijs jij mij de weg weer, dan wandel ik voort!

De klokken die luiden aan mijn thuis: de toog.
Een mythische avond — de moed kroop me hoog:
Robijnrood, fris blond en ook diepdonker bier —
Op zoek naar 't geheim van het eeuwig vertier.

Jij bent als de zomer die 't wolkendek splitst,
Ik durf nu te dwalen, want ik weet wie gidst:
Mijn Fonske, ik zie je van de Keizersberg,
Voor jou galmt ons liedje doorheen been en merg.