Ek dink weer vanaand aan die brug op ons plaas,
gebou oor 'n heldere stroom,
want daar het my Lenie en ek vaak, helaas,
van liefd' in die maanskyn gedroom.
Dis daar wat ek haar het gevra, en sy my
gesê het dat ek haar kan kry.
En skoon ver verwyder, my hart gaan terug
na die plek op ons plaas by die brug.

Hoe dikwels het ons twee nie daarop gestaan
en blomme gepluk by die brug?
Hoe dikwels het ons nie die paadjie gegaan
om daar saam te lag of te sug.
Maar toe moes ons skei, moes ons weg van mekaar,
en liefd' en beloftes laat vaar.
O, dat ek een uur, net een uurtjie terug
weer kon vlug na die plek by die brug.

Ons vriendskap van ouds is nog in my gemoed,
so fris as in jare voorheen.
Nog diep in my hart klink jou stem, lief en soet,
en fluister my in: "Hou maar moed!"
Ek dink aan jou snags as die sterretjies blink,
die lied van die nagtegaal klink,
want dan gaan my hart met genot nog eens t'rug
na die plek op ons plaas by die brug.