Als met hun Leeuwenvlaggen
fris-op ons broeders gaan,
De sterke tocht voor Vlaand'ren
naar wekkende levensdaên,
Wij, meisjes, willen zeegnen
de zwarte klauwende blom,
|: Wij hebben zo lang vergeten,
maar keren tot Vlaand'ren weerom. :|

Wijl koen de mannen strijden
en bouwen Vlaand'ren groot,
Wij, vrouwen, willen breken
ons zielen als honingbrood!
En rijst het Huis van Vlaand'ren
in opene luchten vrij,
|: Wij zullen de tinnen kronen
met eeuwige, bloeiende mei. :|

Wij dragen het mild ontfarmen
als rozen in onze schoot;
Sint Liezebet komt wand'len
door Vlaanderens wee en nood:
Want meisjes willen zeegnen
de zwarte, klauwende blom.
|: Zij hebben zo lang vergeten
maar keren tot Vlaand'ren weerom. :|.